اثربخشی آموزشی قدردانی بر امید، تاب آوری، خوش بینی و شادکامی نوجوانان شاهد و ایثارگر و نوجوانان غیرشاهد و ایثارگر

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش قدردانی بر امید، تاب آوری، خوش بینی و شادکامی نوجوانان شاهد و ایثارگر و نوجوانان غیر شاهد و ایثارگر در سال تحصیلی 89-1388 بود. روش پژوهش شبه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه نوجوانان سنین 14تا17 ساله شهرستان بیرجند بود که از این جامعه نمونه ای به حجم 160نفر (80نوجوانان شاهد و ایثارگر و 80نوجوانان غیرشاهد و ایثارگر) با نسبت برابر از دو جنس در قالب 4گروه آزمایشی و 4گروه کنترل انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری در این پژوهش شامل پرسشنامه های زیر بود: 1) پرسشنامه قدردانی صفتی(مک کالوک و همکاران، 2003)، 2- مقیاس امید صفتی بزرگسالان (اشنایدر و همکاران،1991)، 3- مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003)، 4-پرسشنامه ی جهت گیری به زندگی (،شی یر و کارور،1985)و 5-مقیاس شادکامی آکسفورد (آرگایل و همکاران،1989). روایی و پایایی پرسشنامه های مذکور، مطلوب ارزیابی شد. به منظور بررسی سوالات پژوهش از روش های آمار توصیفی و استنباطی (نظیر آزمون t مستقل و وابسته، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل کواریانس چند متغیری، مقایسه های زوجی و تحلیل واریانس دوراهه) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که در تمام گروه های آزمایش تأثیر مداخلات قدردانی بر امید، خوش بینی و شادکامی آزمودنی ها موثر می باشد( p=??????). علاوه بر این مشخص شد که مداخلات قدردانی بر افزایش تاب آوری تأثیر معنی داری ندارد. همچنین مقایسه اثربخشی مداخلات قدردانی در نوجوانان شاهد و ایثارگر و نوجوانان غیرشاهد و ایثارگر نشان داد که نوجوانان شاهد و ایثارگر از مداخلات قدردانی سود بیشتری می برند و به لحاظ متغیرهای امید و شادکامی تفاوت معناداری با نوجوانان غیرشاهد و ایثارگر دارند ( p=??????). علاوه براین، نتایج نشان داد که اندازه اثر مداخلات قدردانی در حد زیاد می باشد و اثربخشی مداخلات قدردانی به جنسیت آزمودنی ها بستگی ندارد. در مجموع نتایج حاصل از این پژوهش اثربخشی مداخلات قدردانی را در ارتقای امید، خوش بینی و شادکامی نوجوانان تأیید کرد.